افسانه دو برادر

به گزارش می متالز، دیوید و سیمون روبن (David and Simon Reuben)، برادران سرمایه‌گذار حوزه املاک در ماه می سال 2020 از سوی روزنامه ساندی تایمز لقب دومین خانواده ثروتمند بریتانیا را گرفتند. این دو برادر هریک با 6.30 میلیارد دلار ثروت در رده 393 و 394 فهرست بلومبرگ قرار دارند.

سیمون متولد 1941 است و دیوید متولد سال 1944. نام این دو چنان با هم پیوند خورده است که برخلاف بسیاری از ثروتمندان دیگری که فامیلی به مقام و منصبی در جهان کسب‌وکار رسیده‌اند، حتی صفحه ویکی‌پدیای این دو نفر هم مجزا نیست. برادران روبن که چند ماه قبل‌تر از سوی نشریه ساندی تایمز به عنوان دومین خانواده ثروتمند بریتانیا معرفی شدند، از نامدارترین چهره‌های حوزه املاک هستند. می‌گویند سخت است که در ثروتمندترین بخش‌های لندن راه بروید و به بخشی از املاک برادران روبن برنخورید. از جمله در بخش می‌فر (Mayfair) در شرق هایدپارک و در محدوده وست‌مینستر در مرکز لندن که خانه بسیاری از سفارتخانه‌ها، هتل‌های مجلل و دفاتر مرکزی شرکت‌های بزرگ بین‌المللی است. آنچه در این بخش می‌خوانید عمدتا برگرفته از اطلاعاتی است که در نشریه گاردین و سایت برادران روبن آمده است.

دیوید و سیمون هردو زاده دهه 40 میلادی، در شهر بمبئی هند به دنیا آمدند، والدینشان از یهودیان ایرانی‌تباری بودند که به هند مهاجرت کرده بودند. این زنجیره مهاجرت البته بعدتر که دو برادر در سنین نوجوانی بودند ادامه پیدا کرد؛ وقتی مادر و پدرشان از هم جدا شدند، برادرها همراه مادرشان راهی انگلستان شدند. گزارش‌هایی هست از اینکه در آن مقطع زمانی وضع مالی آنها چنان به هم ریخته بوده که عملا با کمک خیریه‌های وابسته به انجمن‌های یهودیان زندگی‌شان را می‌گذراندند. برادران روبن پس از پایان تحصیلات هردو راه بازار کسب‌وکار را در پیش گرفتند اما در ابتدا حوزه فعالیتشان با یگدیگر زمین تا آسمان فرق داشت. دیوید تبدیل به تاجر آهن شد و سیمون راه بازار فرش را در پیش گرفت؛ اول به عنوان صادرکننده مستقل و بعد به عنوان مالک Holdsworth & Co قدیمی‌ترین شرکت تولیدکننده منسوجات در بریتانیا. سال 1965 سیمون این شرکت را به قیمت بسیار مناسبی خرید و سال‌ها بعد با سود خوبی فروخت. سرمایه حاصل از آن فروش بود که جرقه ورود او به بازار املاک را زد. از همان ابتدای حضورش در حوزه املاک با خریدهای عاقلانه‌ای که در آغاز دهه 70 میلادی انجام داد و فروش یکی از شرکت‌هایی که به ثبت رسانده بود تا پیش از سال 72 و رکود ناگهانی در بازار، نشان داد که برای بردن وارد بازی شده، است.

از سوی دیگر دیوید، برادر بزرگ‏تر از کاری که داشت استعفا داد تا بتواند شرکت معاملات فلزات خودش را تاسیس کند: شرکت ترنس ورلد (Trans-World) که در سال 1977 بنیان گذاشته شد. با این اعلام استقلال دیوید بود که مسیر دو برادر دوباره به هم نزدیک شد. سیمون از آنجا به بعد نقش بازوی املاکی صنعت آهن و فلزات برادرش را بر عهده گرفت. و با این همراهی برادران روبن آرام آرام شروع به ساختن کارنامه‌ای چند میلیون دلاری در بریتانیا کردند. روبن‌ها از آنجا به بعد بود که تازه به معنای واقعی کلمه مصداق «برادران روبن» به معنای تجاری‌اش شدند.

 بازی در زمین روسیه

دیوید روبن سال 1958 بود که به شرکت مونت استار متالز پیوست و وارد بازار آهن و فولاد شد. ورودش به این شرکت و کار در آن مقدمه‌ای شد برای ارتباط گرفتن با منابعی در اتحاد جماهیر شوروی؛ یکی از اصلی‌ترین قطب‌های صنایع فلزات در دنیا. سال‌ها بعد او به عنوان یکی از سرمایه‌گذاران و تاجران رو به رشد بریتانیا خودش به صورت مستقل کار سرمایه‌گذاری در روسیه را آغاز کرد. وقتی که در سال 77 برادرش هم به او پیوست و شاخه املاک گروه ترنس وردلد را شکل داد، روابط آنها با بازار شوروی جدی‌تر شد.

می‌گویند تا اواسط دهه 80 میلادی ثروت حاصل از شرکت متعلق به دو برادر به 20 میلیون پوند رسیده بود و همان زمان هم کاری نبود که با این پول نتوانند انجام دهند. اما کاری که هر دو بیشتر از هر چیزی می‌خواستند این بود که امپراتوری‌شان را گسترده‌تر کنند و برای این گسترش چشم به سرزمینی داشتند که خودش زمانی بزرگ‏ترین امپراتوری زمین بود. برادران روبن سال 1991 با همکاری تاجر محلی، لِو چرنوی، دفتری در روسیه باز کردند. تنها در عرض یک سال کار سرمایه‌گذاری آنها در این کشور به جایی رسید که 80 درصد سرمایه شرکت ترنس ورلد در روسیه مشغول به کار بود. ظرف 5 سال بعدی آنها حدود 1 میلیارد پوند در کشور میزبان سرمایه‌گذاری کرده و تبدیل به یکی از بزرگ‏ترین سرمایه‌گذاران خارجی‌اش شده بودند.

اما ماجرای سود آنها در روسیه تازه داشت شروع می‌شد. در زمان ریاست جمهوری بوریس یلتسین، روند واگذاری و خصوصی‌سازی صنایع فلزی آغاز شد. برادران روبن که تا آن زمان دیگر جا پای خود را در روسیه محکم کرده بودند از طریق شرکتشان دست به خرید سهام شرکت‌های مختلف حوزه آلومینیوم زدند؛ دقیق‌تر بخواهیم بگوییم، ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏برخی از بزرگ‏ترین شرکت‌های آلومینیوم روسیه. با این کار رشد این شرکت سرعتی پیدا کرد که قبلا حتی خوابش را هم نمی‌دیدند. تا سال 1995 گردش مالی شرکت به نزدیک 4 میلیارد پوند رسیده بود و آن‌طور که گزارش‌های شرکت اعلام می‌کنند، ترنس ورلد به عنوان تولیدکننده 5 درصد از کل تولیدات آلومینیوم دنیا شناخته می‌شد.

 بازگشت به خانه

اما رویای روسی آنها قرار بود که خیلی زود دستخوش تلاطم شود. همان‌طور که آمدن یک نفر در عالم سیاست ناگهان موجی در تصمیم‌گیری‌های بازار و اقتصاد ایجاد می‌کند، با رفتن او هم این موج این بار از جهتی دیگر به پا می‌شود. با رفتن یلتسین از کاخ ریاست جمهوری، موجی از فضای خصمانه علیه به قولی «کارآفرینان» و به قولی دیگر سرمایه‌دارانی که از سیاست‌های واگذاری گسترده منابع ملی سود بسیار برده بودند به راه افتاد. تغییرات و سختگیری‌ها و سنگ‌اندازی‌ها چنان شدید شد که دیوید روبن در یکی از معدود مصاحبه‌های زندگی‌اش در سال 1997 به وال استریت ژورنال در مورد «تهدیدات جدی» علیه کسب‌وکارشان شکایت کرد و هشدار داد که این رویکرد عواقب بلندمدت خود را بر روی ثبات سیاسی و اقتصادی روسیه نشان خواهد داد.

با همه این درگیری‌ها و هشدارها، دارایی‌های آنها همچنان توقیف می‌شدند، مدیران تعیین‏شده آنها برکنار می‌شدند و شرکت‌های زیرمجموعه‌شان چاره‌ای جز فروش نمی‌دیدند. اینجا بود که روبن‌ها به این نتیجه رسیدند که این نبرد دیگر ارزشش را ندارد. دو برادر کارخانه‌های آلومینیوم ترنس ورلد را به شرکت سیبنفت فروختند و کسب‌وکارهای کوچک‏ترشان در حوزه فولاد و مواد خام را هم به سایر شرکت‌های خریدار محلی.

تا سال 2000 دیگر از آن امپراتوری برادران روبن در دل امپراتوری قدیمی روسیه خبری نبود. همه‏چیز را فروختند و پس از سال‏ها دوباره نگاهشان را متوجه خانه خودشان در بریتانیا کردند تا کسب‌وکارشان را در آنجا رونق تازه‌ای بدهند. این بار با بازگشت به بریتانیا، تمرکز عمده آنها صرف بازار املاک شد. هرچند نام آنها در زمره سرمایه‌گذاری‌ها، ادغام‌ها و خرید و فروش‌هایی در حوزه‌های پراکنده از جمله شرکت‌های حوزه تکنولوژی دیده می‌شود اما عمده آنچه که داشتند در بازار املاک سرمایه‏گذاری شد. برای همین است که حالا کار به جایی رسیده که می‌گویند نمی‌شود از مرکز لندن بگذری و به ساختمانی یا مرکز خریدی پا بگذاری و احتمال ندهی که داری در قلمروی برادران روبن تردد می‌کنی. از جمله ساختمان‌های متعلق به این دو برادر می‌توان از این موارد نام برد:

برج میلبانک: یک آسمان‏خراش 118 متری در قلب وست‏مینستر و در حاشیه رودخانه تیمز. این برج در سال 1963 ساخته شده و از آن جهت شهرت دارد که محل تمرکز دفاتر سیاسی سازمان‌های شناخته‏شده‌ای است از جمله دفاتر هردو حزب محافظه‌کار و کارگر: دو حزب اصلی سیاسی بریتانیا و همچنین دفتر سازمان ملل در این کشور.

ساختمان دفتر مرکزی جان لوییس پارتنرشیپ: این شرکت بریتانیایی شرکت مادر فروشگاه‌های زنجیره‌ای جان لوییز اند پارتنرز است و مجموعه‌ای از سوپرمارکت‌ها و البته دفاتر خدمات مالی و انواع خرده‏فروشی‌ها. ساختمان مرکزی این شرکت در منطقه ویکتوریا در لندن یکی از مهم‌ترین و شناخته‏شده‌ترین املاک متعلق به برادران روبن به شمار می‌آید.

ساختمان مادر دفاتر وابسته به امریکن اکسپرس: در محله ویکتوریا در مرکز لندن، ساختمان امریکن اکسپرس قرار دارد، یکی از بزرگ‏ترین شرکت‌های خدمات مالی آمریکایی. علاوه بر این فروشگاه‌ها، برج‌ها، ساختمان‌های اداری و غیر اداری بسیار دیگری در فهرست مایملک دیوید و سیمون قرار می‌گیرد. همین است که حالا این دو برادر را می‏توان به عنوان دومین خانواده ثروتمند بریتانیا در فهرست رسانه‌ها دید. با این وجود هنوز هم وقتی حرف از ثروت آنها به میان می‌آید، خاطرنشان می‌شود که سرعت آنها در این ابعاد همواره مدیون روسیه و تغییراتی بود که در زمان یلتسین رخ داد. آنچه در بریتانیا به بار نشست میوه آن ریشه است.