دیرگدازها در مسیر بـومی‌سازی

به گزارش می متالز، با توجه به این موضوع نسوز‌ها نیز بیشتر در زیرمجموعه این صنایع دیده می‌شوند. از آنجا که بیشترین میزان مصرف نسوز در صنعت فولاد است، با این صنعت همراه است این درحالی‌است که جدا از صنعت فولاد، این صنعت می‌تواند نیازها و مشکلات خود را داشته باشد.

۹۰درصد بومی‌سازی شده

درباره صنعت نسوز و بومی ‌شدن این صنعت، مدیرعامل شرکت فرانسوز یزد عنوان کرد: هدف اصلی ما پیشگیری از وارداتی است که امکان تولید آنها در داخل کشور وجود دارد تا کشور را از واردات بی‌نیاز کند و ارزبری را کاهش دهد.
داوود عظیمی افزود: بنابراین روی تولید نسوزهای ویژه و خاص تمرکز کرده‌ایم. تا به حال نیز ۳۷۰ هزار تن فرآورده‌های نسوز تولید کرده و تحویل صنعت داده‌ایم. البته بیشتر مشتری‌های ما در حوزه‌های فولاد، سیمان و نفت و پتروشیمی هستند. درحقیقت مشتریان نسوز کارخانه‌هایی هستند که با دمای بالا کار می‌کنند.
عظیمی در پاسخ به این پرسش که تا چه اندازه به سمت بومی‌سازی در صنعت نسوز پیش رفته‌اید، گفت: در شرکت ما چندین محصول را بومی‌سازی کرده‌ایم که مهم‌ترین آنها لنس‌های دمش اکسیژن و کربن هستند که تا پیش از این از اروپا وارد شدند. از این‌رو شرکت ما نه‌تنها محصول که خط تولید آن را نیز بومی‌سازی کرده است که بهره‌وری آنها به مراتب از نمونه‌های خارجی بهتر و نرخ آنها به‌شدت کمتر است.
وی افزود: علاوه بر این، جرم‌های ویژه کم آهن که در صنایع فولاد در احیای مستقیم و در تولید آهن اسفنجی و گندله‌سازی به‌کار گرفته می‌شود تا پیش از این همه وارداتی بودند که همگی بومی‌سازی شدند.
او ادامه داد: هم دانش آنها و هم مواد اولیه آنها بومی‌سازی شده و نتیجه‌های خوبی به همراه داشته‌اند و این موضوع به‌شدت این محصولات را رقابت‌پذیر کرده است. از لحاظ کیفیت نیز مشکلی ندارند.
به گفته وی همچنین انواع جرم‌های کوبیدنی، ریختنی و پاشیدنی جزو تولیدهای شرکت ما به‌شمار می‌رود.
مدیرعامل شرکت فرانسوز یزد در پاسخ به این پرسش که آیا صنعت نسوز نقشه راه مشخص دارد یا در زیرمجموعه سایر صنایع هدف‌گذاری می‌شود، گفت: سالانه حدود ۵۰۰ هزار تن نسوز برای تولید ۱۴ تا ۱۵ میلیون تن فولاد مصرف می‌شود، البته این میزان به غیر از مصرفی است که صنایع سیمان، نفت و پتروشیمی و... دارد.
وی در ادامه توضیح داد: درحال‌حاضر در افق چشم‌انداز ۱۴۰۴ تولید ۵۵ میلیون تن فولاد در کشور هدف‌گذاری شده است که باید به این نسبت نیز در صنعت نسوز سرمایه‌گذاری کرد. این درحالی‌است که یک‌بیستمی که دولت در صنعت فولاد سرمایه‌گذاری می‌کند، در زیرگروه‌های آن مانند نسوز سرمایه‌گذاری نمی‌کند.
وی ادامه داد: از سوی دیگر در زمینه تامین مواد اولیه صنعت نسوز مانند معادن که ذخایر خوبی در کشور وجود دارد، سرمایه‌گذاری نشده است.
عظیمی همچنین در پاسخ به این پرسش که برای ایجاد کارخانه تولید نسوز به چه میزان سرمایه نیاز است، گفت: بین ۵۰ تا ۱۰۰ میلیارد تومان برای ایجاد کارخانه نسوز و بین ۵۰ تا ۶۰ میلیارد تومان نیز به سرمایه در گردش نیاز است.
به گفته این تولیدکننده صنعت نسوز به اندازه یک کارخانه احیای مستقیم فولاد به سرمایه نیاز دارد و حتی شاید کمتر از آن هم به سرمایه نیاز داشته باشد. درحال‌حاضر حدود ۱۵ تا ۱۶ واحد احیای مستقیم ایجاد کرده‌ایم اما دولت برای یک واحد نسوز هم سرمایه‌گذاری نمی‌کند، در صورتی‌که تمام این واحدها به نسوز نیاز دارند. دولت یک بخشی را توسعه می‌دهد، بدون توجه به اینکه سایر بخش‌های آن را توسعه بدهد.
وی در پاسخ به این پرسش که در ایران چه نسوزهایی قابل تولید نیستند، گفت: در ایران حدود ۹۰درصد نسوزها قابل تولید هستند اما مواد اولیه آنها وارداتی است. از این‌رو باید روی استخراج و فرآوری مواد اولیه سرمایه‌گذاری شود.
وی تصریح کرد: البته در این زمینه به لحاظ فناوری مشکلی وجود ندارد اما کسی روی این موضوع سرمایه‌گذاری انجام نمی‌دهد.
 مدیرعامل شرکت فرانسوز یزد در پایان تاکید کرد: باید به بخش خصوصی اعتماد کرد و به آن تسهیلات داد.

مهم‌ترین مشکلات نسوزها

درباره افزایش نرخ مواد اولیه در صنعت نسوز، حسام ادیب فعال بخش خصوصی در حوزه فولاد و نسوز اظهار کرد: با توجه به اینکه بخش اصلی مواد اولیه محصولات نسوز ازجمله انواع آلومینا، منیزیت و افزودنی‌ها وارداتی هستند، طبیعی است هر تغییری که در فرآیند واردات این مواد اولیه رخ دهد، روی نرخ تمام‌شده آن تاثیرگذار
باشد. ادیب در ادامه خاطرنشان کرد: در ماه‌های گذشته شاهد بوده‌ایم بسیاری از این محصولات یا تولید داخل ندارند یا تولید داخل کفاف نیاز آنها را نمی‌دهد و دچار شوک شده‌اند که در‌نهایت این شوک به صنعت نسوز وارد شده است. وی در ادامه تاکید کرد: با توجه به رکود داخلی و مشکلات فولادسازان و دیگر صنایعی که با صنایع نسوز سروکار دارند، پذیرش افزایش نرخ با مقاومت همراه بوده و کار را برای تولیدکنندگان نسوز سخت کرده است.
این فعال بخش خصوصی در ادامه خاطرنشان کرد: با وضعیت فعلی و رکود بازار، یکی از مهم‌ترین مشکلات نسوزها تامین نقدینگی است.
این فعال بخش خصوصی تاکید کرد: تقاضای همیشگی ما، فعالیت در یک اقتصاد شفاف، متعادل و تک‌نرخی بوده و است اما با برنامه‌ریزی حساب‌وکتاب‌شده چراکه بی‌برنامگی و سیاست‌گذاری و تصمیم‌های آنی بدون پشتوانه و پژوهش‌های ناقص، حتی می‌تواند بیشتر از افزایش نرخ مواد در بازار جهانی یا افزایش نرخ دلار به تولیدکنندگان آسیب بزند.
به گفته وی افزایش نرخ دلار در این مدت به نوعی روی نرخ نسوز نیز تاثیرگذار است. از آنجا که عمده مواد اولیه نسوز وارداتی است، این صنعت را نیز بی‌تاثیر از نرخ خود نگذاشته است.
همچنین از آنجا که ارز به نوعی یک کالا به‌شمار می‌رود و بهای آن نمی‌تواند ثابت و بدون تغییر بماند، افزایش نرخ آن نیز منطقی است اما یکنواخت بودن نرخ آن می‌تواند آرامش بیشتری برای بازار داشته باشد.